Architektura w Wiedźmin 3: Dziki Gon – Dwa miecze i kielnia #2

Jeden ze znanych podróżników powiedział kiedyś: „żeby dobrze poznać miasto, trzeba się najpierw w nim zgubić”. I ma to dużo sensu ponieważ dzięki temu poznajemy je od środka, a nie od strony przewidzianej przez moderatorów przestrzeni. Oni chcą nam pokazać miasto takie jakie chcielibyśmy je widzieć. A gdy się zgubimy, widzi je takie jakie ono jest. I właśnie taką metodę obrałem podczas poznawania Novigradu. Oto architektura w Wiedźmin 3: Dziki Gon.

Miasto Novigrad

Novigrad to specyficzny twór. Miasto położone w delcie rzeki Pontar, osada typowo handlowa z ogromnym portem. Jest szczególne ponieważ jego konstrukcja jest wielopoziomowa. A najczęściej miasta w deltach rzek są raczej jednopoziomowe. Aby określić to bardziej zrozumiale dam taki przykład. Większość miast w takich miejscach jest budowanych jedynie tuż „nad taflą” wody, natomiast w Novigradzie mamy do czynienia ze sporymi wzniesieniami i to tuż nad ujściami Pontaru do morza.

Inną ciekawostką jaką udało mi się zaobserwować to fakt iż miasto od początku budowane było od strony morza. Co by się oczywiście zgadzało z założeniami scenariusza. Świadczyć o tym mogą dwie rzeczy. Po pierwsze główne ulice są skierowane w stronę zatoki, drugą rzeczą o tym świadczącą jest ustawienie murów obronnych. Jak widać dokładnie na mapie, są one wybudowane do strony lądu. Czyli ktoś przybył statkami z innej części krainy i założył bazę wypadową. Zwróćcie uwage też na to, że to własnie w porcie stoją największe budynki i mają regularne kształty. To znak, że były budowane na wolnej przestrzeni i bez pośpiechu.

Wcześniej na miejscu obecnego Novigradu znajdowała się elfia osada, być może to właśnie jej zawdzięczamy nieregularności i ogólną ciasnotę tras pieszych w drugiej części miasta. Co chciałbym podkreślić, to to że wszystko się trzyma kupy! Ma swój sens i ma wytłumaczenie a wiedza o konstrukcji miast tylko to potwierdza. Przypadek albo kupa roboty. Niezależnie od tego naprawdę wielkie brawa!

Budynki w mieście

To klasa sama w sobie. Ich powstawanie to jakaś oddzielna historia, a podczas spacerów po uliczkach Novigradu ma się wrażenie narastających budynków z różnych epok w krótkim czasie. Nie dziwią takie przypadki gdzie dosłownie po drugiej stronie uliczki mamy budynek zbudowany w zupełnie innym stylu. Albo budynki wykrzywione niczym wieża w Pizie. Część budynków wsparte na ogromnych drewnianych balach to jakby nieopowiedziana historia miasta. Pięknie to wszystko się komponuje i jest po prostu ciekawe.

Siatka miasta jak wspomniałem na początku jest dużo bardziej urozmaicona niż w wielu grach tego typu. Mamy parę mniejszych lub większych placyków. Wiele krętych dróżek i zaułków. No i przede wszystkim, miasto położone jednak na wzniesieniach jest dużo ciekawsze, a perspektywa zmienia się w zależności od tego w którym miejscu się znajdujemy.

Wieczny ogień

Myli się ten który uważa, iż najpiękniejsze jest zawsze największe. Świątynia Wiecznego Ognia to imponujący budynek, lecz tylko pod kątem swoich rozmiarów i umiejscowienia na okolicznym szczycie. Jest to najwyżej położona budowla Novigradu, a dodatkowo tworzy ona największy kompleks przedstawiony w tej części gry.

Niestety widać po nim, iż jest zbudowany sporo wcześniej niż pozostałe zabudowania. Jego prostota oraz niewyszukane ozdoby sprawiają wrażenie pewnego prymitywizmu budowniczych. Co z resztą odpowiada założeniom tej fanatycznej i mało nowoczesnej grupy religijnej.

Port w Novigradzie

Port jest punktem wyjściowym dla tej wspaniałej pełnej swojej własnej tożsamości okolicy. Dokujące statki podczas rozładunku i zabudowania na lądzie tuż przy porcie to klasa sama w sobie. Tutaj budynki stanowią praktycznie jedną linię zabudowy. I choć poszczególne domostwa są zbudowane inaczej, nie wychylają się tym, tylko są wyskalowane w jednej linii.

Nie mogło również zabraknąć dużego żurawia portowego, wzorowanego na Gdańskim zabytku z XV wieku. Podobny znalazł się poprzedniej części Wiedźmina, we wsi Flotsam. Nie dam sobie ręki obciąć, ale może to nawet ten sam model? Kto wie? Jak ktoś z Was będzie przechodził drugą część niech się temu przyjrzy.

Łaźnie

Ktoś mógłby mi zarzucić iż jestem starym zbolem, ale jedną z moich ulubionych lokacji są Novigradzkie łaźnie. Już samo ich umiejscowienie jest nie dość, że zgodne z historycznymi standardami… to są po prostu ujmujące. Umiejscowione wręcz pod samym nosem świątyni Wiecznego Ognia, siedlisko rozpusty i co by nie mówić… higieny.

Gdy szukałem na temat łaźni informacji, okazało się że to „oświecone” średniowiecze wytępiło w głównej mierze ten barbarzyński obyczaj. A ten jest bardzo zdrowy! Kąpiel w gorącej wodzie jest w niektórych przypadkach wręcz zalecana. Nie dziwne, iż w wielu miastach były otwarte specjalne miejskie łaźnie z których każdy mógł skorzystać. I Wiedźminie ta stara tradycja wraca do łask. Świątynia Czystości już na wejściu informuje nas za pomocą rzeźb gdzie zmierzamy.

Oczywiście oczytany naród nie dzielił się na kobiety i mężczyzn. Obecnie na terytorium Bliskiego Wschodu nadal jest kontynuowana tradycja publicznych łaźni. U nas ten zwyczaj po prostu zanikł.

Architektonicznie, łaźnie były inspirowane rzymskimi łaźniami co nie jest w żadnym wypadku błędem, ponieważ Wiedźmin jest praktycznie hołdem złożonym Europejskiej kulturze (zwłaszcza kulturom słowiańskim i ludów północy.) Na ścianach znajdują się wspaniałe freski które przedstawiają oddających się wypoczynkowi ludziom.

Zamtuz Passiflora

„Pokaż mi jak wygląda burdel w grze, a powiem Wam czy jest fajna.” Tak to akurat kiedyś jeszcze pracując w Gamblerze rozprawiałem na temat RPG-ów. Do dzisiaj, zawsze odwiedzam te przybytki w każdej grze. Sam temat seksu w Wiedźminie teraz pominę (a wrócę do niego w oddzielnym akapicie), ale zajmę się samym budynkiem. A ten jest naprawdę wspaniały. Zamtuz Passiflora można zobaczyć z daleka. Otoczony kwiatami i zielenią jest ostoją spokoju i rozkoszy w pogrążonym w smutku mieście. A przynajmniej takie sprawia wrażenie.

Z tyłu budynku znajduje się również okazałe miejsce do całonocnych uczt. Na planie koła w którego centrum znajduje się podgrzewana wanna, a po bokach znajdują się stoły oraz ławki. Całość jest też otoczona ogrodem.

Skellige

Choć po nich niemalże przebiegłem, to wszak także jest to miejsce piękne. Tutaj jednak ton zabudowy jest podyktowany naturze. Wszystkie budynki nie prą do góry tak jak w Novigradzie, lecz wtapiają się w otoczenie, jakby przyklejały się do pagórków i ostrych zboczy gór. Oczywiście, ma to sens! Wiadomo, że taki budynek łatwiej ogrzać i jest łatwiejszy do utrzymania niż wolnostojąca chałupa w Velen. Zdobienia występujące na budynkach również są zauważalnie bardziej prymitywne niż te z Cesatrwa Nilfgardu bądź byłej Temerii, ale pamiętajmy iż ludy Skellige to ludzie czynu. Głównie militarnego. Sztuce w takich warunkach trudnej się rozwijać.

Nawet wykonanie budynków różni się od domostw z równin. Tutaj budynki w większości przypadków są wykonane z kamienia, a dachy pokryte są łupkiem. Drewniane są praktycznie tylko stropy i podłogi. Ewentualnie niektóre zabudowania portowe. Trafiają się oczywiście też osady zabudowane z drewna, lecz nawet one stawiają naturę za wzór. Pokryte mchem dachy i bardzo płaskie powierzchnie wtapiają się niczym wojskowy kamuflaż w zieleń lasów i polan.

W Skellige budynki mają jasno oznaczone funkcje, albo są obronne albo są obronne! Różnica polega jedynie na tym od czego mają ochraniać. Czy od przeciwników (jak na przykład zamek rządzących rodów), czy od warunków naturalnych które na wyspach położonych na północy są dużo bardziej odczuwalne niż na lądzie. Zgodnie z zasadą: wiejący wiatr zawsze będzie zimniejszy nad morzem niż nad lądem.

Seksualny Wiedźmin

Nie byłbym sobą gdybym nie poruszył tego wątku. Jedną z osi zabawy w Wiedźminie jest doprowadzenie wątku romantycznego do końca. Nie jest on taki oczywisty jak można by było sobie myśleć. Najlepiej określiła to Fillipa Einhart w czasie jednej rozmowy z Geraltem. Cytuję z pamięci: „Ciri ma z tym problem, ponieważ Ty i Yennefer jesteście dla niej jak rodzice, a jednocześnie jest jeszcze Triss która dla niej jest niczym starsza siostra, a ta tylko czeka żeby Ci wskoczyć do łóżka.” Geralt to pięknie ripostuje, natomiast faktycznie jest to ciekawa relacja która rzadko jest przedstawiana w mainstremowej kulturze growej. A jakże jest prawdziwa i całkiem często się zdarza! Już pomijam fakt iż w życiu Geralta mogą się pojawić inne czarodziejki.

Wątki te są prowadzone w niespotykany sposób jak na tytuł tak szeroko dystrybuowany. A seks wręcz wylewa się z ekranu, ale czy naprawdę powinniśmy być oburzeni? Myślę, że ani trochę. Wręcz pochwalam REDów za tak odważną prezentację seksualności bohaterów. Nie jest ona na doczepkę do animacji przedstawiającą kochającą się parę, lecz w pełni wytłumaczoną historią emocji i uczuć jakie potrafią się tworzyć między ludźmi. Na moim przykładzie: Nie byłem przykładnym Gerlatem i skorzystałem z szansy w czasie kontaktu z Keirą Metz, a później na balu również Triss nie pogardziłem swojej atencji co zaowocowało piękną sceną pocałunku w czasie wybuchających fajerwerków. Aby zakończyć cały wątek powrotem do Yennefer i wytłumaczeniu Triss, że jednak to czarnowłosa czarodziejka skradła me serce. Nadal w niewielu grach można się spotkać z tak prostymi i podstawowymi zakresami życia jak romans czy pożądanie. To jest piękna cecha Wiedźmina.

Ale nawet same ukazywanie kobiecego piękna jest tutaj na naprawdę zadowalającym poziomie. Główne skrzypce grają oczywiście Triss i Yennefer których uroda jest z goła inna. Triss o nieco dziewczęcym profilu i sztywno spiętych włosach stoi w opozycji do zadbanej kobiety jaką jest Yennefer. Każda na swój sposób jest piękna i inna jednocześnie. A nie są to jedyne występujące kobiety! Jest jeszcze Keira która ma jakiś hipisowski urok którego nie jestem w stanie wytłumaczyć zdrowym rozsądkiem oraz oczywiście Ciri za której model graficy powinni dostać medal. A przecież są jeszcze setki innych kobiet i postaci które potrafią przykuć oko swoim wykonaniem i detalami. Naprawdę piękna historia osadzona między pięknymi ludźmi pośród brudnego świata.

Z racji tego, iż Wiedźmin 3 mocno napiął mój komputer nie byłem w stanie przygotować żadnego materiału wideo. Po prostu, ledwo tą gre przeszedłem, tak wolno momentami mi ten tytuł chodził. Gdy dorobię się lepszego sprzętu z pewnością wrócę do przygód Geralta.

Zapraszam też do opisu architektury w dodatku Krew i Wino🙂